„Życie instrukcja obsługi” Georgesa Pereca to legendarna awangardowa powieść francuskiego eksperymentatora z grupy literackiej OuLiPo, oparta o przekrój kamienicy ukazujący życie jej mieszkańców. Witajcie w życiu. W życia instrukcji obsługi. W Perecowskiej przestrzeni inwentarza, W przestrzeni inwencji – w której odbywa się spisywanie przedmiotów, inwentaryzacja i katalogowanie. W kamienicy przy Rue Crubellier 11, W przestrzeni wspomnień zaszyfrowanych w absolutnej fikcji, cytatach i kryptocytatach – w której kryje się poczucie pustki. Mieszkańcy tego budynku żyją oddaleni od siebie o zaledwie kilka centymetrów, rozdziela ich jedynie cienka ściana. W tym samym czasie wykonują identyczne ruchy: odkręcają kran, spuszczają wodę, zapalają światło, nakrywają do stołu – wszystkiego razem kilkadziesiąt gestów: piętro po piętrze, dom po domu, ulica po ulicy. Witajcie w życiu. W domu, miejscu zamieszkiwania, gościnności i sąsiadowania. W iluzji kryjącej nieusuwalną bezdomność. W teatrze, na pustej scenie, którą trzeba zasypać, zapełnić i wyczerpać do cna. W Europie, która wiele dała światu i wiele w zamian wzięła. W kamienicy przy Rue Crubellier 11, W domu zastępczym, w którym opowiadanie staje się afirmacją życia, ucieczką od pęknięcia, zaniku i braku. W borgesowskim Alefie, miejscu, w którym cały świat staje się widoczny jednocześnie. Witajcie w odwiecznej historii nomadów i uchodźców.