Nagrodzona przez jury Boskiej Komedii sztuka inspirowana dramatem Krasińskiego nie pozostawia widza obojętnym. Jej jądro stanowi słynna polemika Pankracego i Hrabiego Henryka (tutaj rozdwojonego na kobietę i mężczyznę), wokół zaś rozgrywają się sceny sięgające po współczesność, w których pojawiają się zarówno postaci z dramatu trzeciego Wieszcza, jak i inni bohaterowie o bardzo wymownych imionach: Barbara Niechcic/Prozac, Auschwitz Tour/Lęki Hrabiego Henryka czy Rotschild/Wilk z Wall Street. W scenografii dawny dworek łączy się z kawiarnią i dzisiejszą kserokopiarką pracownicy na śmieciówce, w tle zaś górują wieża strzelnicza i karuzela, która wirowała po aryjskiej stronie w czasie powstania w getcie. Nad wszystkim dominują potężne korzenie drzew – czytelne odwołanie do skrywanego „podziemia” narodowej świadomości. Przejmująca, ironiczno­‍‑gorzka inscenizacja wyróżniona została na wielu festiwalach.